Check, check, double check
Door: Lotte & Louise
Blijf op de hoogte en volg Lotte & Louise
07 Maart 2014 | Nederland, Eindhoven
Koffers vullen, koffers inpakken, koffers herpakken, koffers sluiten, koffers wegen en het hele riedeltje 34 keer uitvoeren. Dit vraagt enigszins conditie, doorzettingsvermogen en een knap staaltje ruimtelijk inzicht. Aan conditie geen gebrek, doorzettingsvermogen wordt wat minder na het zien van het gewicht van de koffers en het ruimtelijk inzicht laten we maar achterwege. Feit is dat we ons realiseren dat we de koffers nu toch echt ingepakt moeten laten, willen we op tijd in het vliegtuig plaats kunnen nemen. Na een heftige discussie welke stoelen nou daadwerkelijk van ons zullen worden (‘Nee, we moeten bij de vleugels, dat is het veiligste!’ ‘Ik wil echt niet bij het gangpad!’ ‘We moeten wel naast elkaar, hoor.’), bleek dat stoelcombinaties 21 A en B en 58 E en F echt voor ons zijn weggelegd. Soms kun je zo’n overweldigend gevoel krijgen bij een bepaalde combinatie. Dat was nou net wat wij kregen bij het kiezen van onze stoelen. Een prille liefde. Een liefde die waarschijnlijk ook pril zal blijven. Laten we het anderhalf uur geven, voordat de eerste lelijke woorden al uit onze mond zijn geblèrd en de liefde met onze stoelen wat minder standvastig blijkt te zijn dan gehoopt. Om een lang verhaal heel kort te houden: we zijn ingecheckt. Het gevoel van ‘Aaah, we kunnen nu niet meer terug!’ neemt lichtelijk de overhand. Niet dat we terug zouden willen. Helemaal niet. Maar het creëert wel een bepaalde, nieuwe spanning. Alsof we nog niet genoeg soorten spanningen kennen.
Een bepaalde spanning werd enigszins gesust op het moment dat we te horen kregen, dat we daadwerkelijk opgehaald zullen worden in Pietermaritzburg. Het duurt even, maar dan hebben we wel een taxi. Bij het lezen dat we opgewacht zullen worden door iemand met een bordje ‘COSH’ in zijn handen, begonnen alarmbellen te rinkelen. Wat betekend dit in vredesnaam, en kunnen we diegene wel vertrouwen?! Google translate vertaald ‘COSH’ met ‘gummistok’(Google translate gaat ons deze periode redden!). Er moet ook maar niet gevraagd worden wat dit is. Betrouwbare ervaringsdeskundigen meldden ons dat we dom waren, oliedom. Uiteraard betekent het ‘Church Of Scotland Hospital’. Gummistok was natuurlijk wel een leuke variatie op het woord cosh geweest. Het laat de veelzijdigheid van Zuid-Afrika al wel meteen zien.
De spanning die niet gesust kon worden door het geruststellende nieuws wat betreft onze taxi, veroorzaakte migraine, misselijkheid en veel te aanwezige zenuwen. Dit laatste kan men het beste vergelijken met vervelende pubers. Die zijn ook altijd aanwezig en krijg je ook moeilijk weg. Het was dus weer een heerlijk, ouderwets weekje colleges volgen en op het nippertje opdrachten inleveren. We zijn er trots op dat we 7 maart in gezonde staat hebben kunnen halen. Dat we niet snotterend en hoestend het vliegtuig in hoeven (waarbij iedereen besmet zou worden met hooikoorts en Hollandse snotneuzen), dat we in staat zijn zelfstandig uit te zoeken wat ‘cosh’ betekent en dat we onze koffers lichtelijk obees het luchtruim in hopen te krijgen.
Voor alles geldt nu dat het (voorlopig) de laatste keer gaat zijn. Een zeer beladen woord, maar laten we het vooral niet al te sentimenteel gaan maken. Dat we voor de laatste keer op de Nederlandse snelwegen rijden, is namelijk niet heel sentimenteel. Dat we voor de laatste keer de Hollandse mestgeuren in onze neus kunnen opsnuiven, wordt al iets sentimenteler. Dat we vanmorgen voor het laatst apart wakker werden, is juist enorm sentimenteel. De komende weken zullen we elkaar op gebied van nachtelijke orkesten, zwaar geadem en interessante gesprekken met jezelf tijdens je slaap, heel goed gaan leren kennen. Ergens natuurlijk ook weer een beetje eng, zoals alles nu een beetje eng en spannend is.
Dat we nu voor het laatst onze koffers nog eens op de weegschaal laten ploffen (het kan nooit kwaad dit te herhalen tot in den treure) is niet sentimenteel. Het is daarentegen wel vervelend dat we stil moeten staan bij het feit dat we nog zoveel meer mee hadden willen nemen, maar dat dit door beperkingen van een zekere vliegtuigmaatschappij niet mogelijk was. Hopend dat we niks vergeten, vertrekken we naar Schiphol. Nog meer hopen we dat de mogelijke stakingen die vandaag tot uitvoering gebracht worden, geen dermate desastreuze invloed zullen hebben op onze reistijd en aankomst in het vliegtuig…Spannend!
Misschien is dit voor de komende weken wel de enige toegangsweg naar contact maken met de rest van de wereld. De enige mogelijkheid om niet in sociaal isolement terecht te komen en totaal verwildert terug te keren naar de Nederlandse maatschappij. Daarom zeggen we nu ook voor de allerlaatste keer, vanuit een bijzonder vooruitstrevend Eindhoven en een lekker degelijk Ede: heel veel liefs! De eerstvolgende keer dat we dat weer kunnen melden, stoffen we eerst het zand uit elkaars haar en trekken korte broeken aan.
Lieve groetjes,
Lotte & Louise
Een bepaalde spanning werd enigszins gesust op het moment dat we te horen kregen, dat we daadwerkelijk opgehaald zullen worden in Pietermaritzburg. Het duurt even, maar dan hebben we wel een taxi. Bij het lezen dat we opgewacht zullen worden door iemand met een bordje ‘COSH’ in zijn handen, begonnen alarmbellen te rinkelen. Wat betekend dit in vredesnaam, en kunnen we diegene wel vertrouwen?! Google translate vertaald ‘COSH’ met ‘gummistok’(Google translate gaat ons deze periode redden!). Er moet ook maar niet gevraagd worden wat dit is. Betrouwbare ervaringsdeskundigen meldden ons dat we dom waren, oliedom. Uiteraard betekent het ‘Church Of Scotland Hospital’. Gummistok was natuurlijk wel een leuke variatie op het woord cosh geweest. Het laat de veelzijdigheid van Zuid-Afrika al wel meteen zien.
De spanning die niet gesust kon worden door het geruststellende nieuws wat betreft onze taxi, veroorzaakte migraine, misselijkheid en veel te aanwezige zenuwen. Dit laatste kan men het beste vergelijken met vervelende pubers. Die zijn ook altijd aanwezig en krijg je ook moeilijk weg. Het was dus weer een heerlijk, ouderwets weekje colleges volgen en op het nippertje opdrachten inleveren. We zijn er trots op dat we 7 maart in gezonde staat hebben kunnen halen. Dat we niet snotterend en hoestend het vliegtuig in hoeven (waarbij iedereen besmet zou worden met hooikoorts en Hollandse snotneuzen), dat we in staat zijn zelfstandig uit te zoeken wat ‘cosh’ betekent en dat we onze koffers lichtelijk obees het luchtruim in hopen te krijgen.
Voor alles geldt nu dat het (voorlopig) de laatste keer gaat zijn. Een zeer beladen woord, maar laten we het vooral niet al te sentimenteel gaan maken. Dat we voor de laatste keer op de Nederlandse snelwegen rijden, is namelijk niet heel sentimenteel. Dat we voor de laatste keer de Hollandse mestgeuren in onze neus kunnen opsnuiven, wordt al iets sentimenteler. Dat we vanmorgen voor het laatst apart wakker werden, is juist enorm sentimenteel. De komende weken zullen we elkaar op gebied van nachtelijke orkesten, zwaar geadem en interessante gesprekken met jezelf tijdens je slaap, heel goed gaan leren kennen. Ergens natuurlijk ook weer een beetje eng, zoals alles nu een beetje eng en spannend is.
Dat we nu voor het laatst onze koffers nog eens op de weegschaal laten ploffen (het kan nooit kwaad dit te herhalen tot in den treure) is niet sentimenteel. Het is daarentegen wel vervelend dat we stil moeten staan bij het feit dat we nog zoveel meer mee hadden willen nemen, maar dat dit door beperkingen van een zekere vliegtuigmaatschappij niet mogelijk was. Hopend dat we niks vergeten, vertrekken we naar Schiphol. Nog meer hopen we dat de mogelijke stakingen die vandaag tot uitvoering gebracht worden, geen dermate desastreuze invloed zullen hebben op onze reistijd en aankomst in het vliegtuig…Spannend!
Misschien is dit voor de komende weken wel de enige toegangsweg naar contact maken met de rest van de wereld. De enige mogelijkheid om niet in sociaal isolement terecht te komen en totaal verwildert terug te keren naar de Nederlandse maatschappij. Daarom zeggen we nu ook voor de allerlaatste keer, vanuit een bijzonder vooruitstrevend Eindhoven en een lekker degelijk Ede: heel veel liefs! De eerstvolgende keer dat we dat weer kunnen melden, stoffen we eerst het zand uit elkaars haar en trekken korte broeken aan.
Lieve groetjes,
Lotte & Louise
-
07 Maart 2014 - 09:01
Tahné Koppen:
Hee lieve meiden,
Hééééél veel succes in het mooie Zuid-Afrika!
Jullie gaan het daar zeker helemaal maken en prachtige baby's ter wereld brengen!
Ik probeer jullie blog te lezen!:)
Toi, toi, toi!! You can do it!
Lieve groetjes Tahné -
07 Maart 2014 - 09:17
Ivonne:
Hee meiden,
Nu is het wel heel dichtbij aan het komen. Ik wens jullie een hele goede reis en een super stage met hopelijk veel bevallingen.
Geniet van het avontuur en hopelijk krijgen we nog veel leuke verhalen te horen!
X Ivonne -
07 Maart 2014 - 11:13
Ria:
Beste Lotte en Louise,
Leuk om die spanning te 'lezen'. Wel, er wacht jullie een geweldig avontuur,met alles erop en eraan, van euforie tot enorme frustraties, van geluk en van verdriet, van vitaliteit en vermoeidheid,...samengevat een geweldige levenservaring. Geniet ervan, laat het je overkomen....maar beloof me om enorm veilig te werken en te reizen!! Veel geluk!
Ria -
07 Maart 2014 - 12:53
Wendy Vreven:
Nou meiden t avontuur is nu dus echt begonnen . Laat alles maar gewoon over jullie heen komen en geniet er van. X
-
07 Maart 2014 - 16:45
Pascalle:
Heee Dames,
EIN-DU-LIK is het dan zover... eerst kijk je er zo lang naar uit en dan is het momoent op eens daar! Ik ben zoooooooooo JALOERSSSS op jullie!! Ik zou graag nog een keertje meegaan. Maar zoals al te lezen is zal ik niet meer in jullie koffer passen. Ik ga wel met veel plezier jullie blogs lezen!!
Heeeeeel erg veel succes en doe iedereen daar de groetjes!!
xx Pascalle =) -
07 Maart 2014 - 19:08
Oma En Opa Heutink:
Een spannend gebeuren. Een heel goede reis gewenst naar ht COSH. Zo leren wij ook nog nieuwe afkortingen. Groeten Omapa H. -
07 Maart 2014 - 20:36
Lian En Jos Van Baal:
Hé meiden,
Eindelijk is het zover. Het grote avontuur is begonnen!
Jos en ik wensen jullie heel veel succes. Geniet van je tijd daar.
We zullen jullie blog blijven volgen.
-
08 Maart 2014 - 18:59
Michelle:
Hooi!
Nou zo te lezen gaan we veel van je blogs genieten, je schrijft echt geniaal! :D
Heel veel plezier daar,! Geniet ervan!
Ik zal zeker aan jullie denken als ik op jullie buur-continent zit ;)
Groetjes Michelle -
12 Maart 2014 - 19:16
Miranda:
Wat een super leuk geschreven verhaaltje! Heb van Lotte al wat meegekregen bij de Appie, maar ben natuurlijk benieuwd hoe zij (en jullie) het gaan vinden in Afrika! Ik zag ook al wat op facebook voorbij komen, ben benieuwd naar de rest van jullie avonturen. Allebei heel veel plezier en succes! :D
X Miranda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
